زحمتکشان
در نخستین هفته اسفند ماه سال ۸۴ رقم ۱۵۰،۰۰۰ تومان به عنوان حداقل حقوق کارگران از طرف دبیر کل خانه کارگری اعلام شد، یعنی هیچ .غم انگیز است افراد زحمت کشی که با تمام نیروی جسمی خود برای آبادانی ایران تلاش می کنند مستحق بیشتر ازاین هستند . سالهای زیادی است که شاهد فقیر تر شدن کارگران هستیم .آمارها :یکی از کارگران ((قلعه زری)) بیرجند دست به خود سوزی زد،بخاطر ۵۰،۰۰۰ تومان شاید این رقم برای خیلی از افراد پولی نباشد اما.......... . این افراد برای ماه های متعددی حقوق در یافت نمی کنند وقتی بعد از سی سال سابقه کاری ،هیچ تامین مالی برای زندگی وجود نداشته باشد ، وقتی حتی نسبت به سلامت کارگران بی اهمیتی می شود و حتی روز به روز از طول مدت عقد قراردادها کاسته می شود ، این یعنی عدم امنیت شغلی ،یعنی استرس در محیط کار و یعنی ندادن حق واقعی فرد.
به امید سلامتی همه کارگران
یادم هست زیر درخت های کیوی بر روی علفهای تازه نشته بودیم و تن مان را به پشه های نالان بخشیده بودیم . تو به من گفتی :سخت نگیر ، اسمان اگه ابرهای تیره رو سخت بگیره که دیگه آبی نمی شه .من نالان گفتم :احساس می کنم ابرهای سیاه آسمون وجودم رو سخت گرفتن .تو شانه بالا انداختی و به آسمان اشاره کردی و گفتی :به باد بسپارشون.
( فروز )
صرف و نحو زندگی
صرف و نحو زندگی
جمله های ساده نسیم و آب و جویبار فعل لازم نفس کشیدن گیاه اسم جامد ستاره، سنگ اشتیاق برگ از درخت وآنچه زین قبل سوال هاست:
در بر ادیب دهر و مکتب حقایقش بیش و کم شنیده ایم و خوانده ایم نکته های آشناست .
لیک هیچ کس به ما نگفت مرجع ضمیر زندگی کجاست؟
شفیعی کدکنی
آدمک چوبی
حرف دیگران :
چوبی که پینوکیو از آن تراشیده شده بشریت نام دارد.
( کروچه)
پینوکیویک داستان معروف ایتالیایست. نوشته شده توسط کارلو کولودی است. که به نوشته مترجم داستان صادق چوبک : نویسنده خودش از آن بچه های شیطان روزگار بوده و در دبستان شاگردان و آموزگار را به تنگ آورده ، ومحیط دبستان را پر آشوب و ولوله ساخته .... . نام حقیقی نویسنده کارلو لورنزنی است. اولین بار داستان به صورت قسمتی برای روزنامهء بچه ها نوشده میشود و مورد توجه بچه ها قرار گرفت و بعد از مدتی در جهان معروف شود. متن این کتاب از قصه های خیمه شب بازی ایتالیاست و به خاطر محتوای تربیتی اش به عنوان کتاب درسی در سال ۱۸۸۱در مدارس مورد تدریس قرار گرفت. در هر بخش از داستان پندی تربیتی و آموزنده به صورت ساده و روان به کودکان آموزش داد می شود. پینوکیو به تمام زبان های جهان وحتی به لهجهء محلی اسکاتلندی و ایرلندی ترجمه شده و والت دیسنی هم از روی آن فیلم ساخت است. وهنوز باگذشت ۱۲۵ سال از به وجود امدن شخصیت پینوکیو ، هنوز هم کودکان امروز آن را میشناسند.
صادق چوبک درباره پینوکیو می نویسد : ( پینوکیو یک کتاب درسی اخلاقی است ، اما نه آن گونه کتابهای خشک اخلاقی که می گوید بچه باید جلوی بزرگترها سربه زیر و خاموش باشد و اظهار حیات نکند و سر سفره حرف نزند و نخندد. چاشنی این کتاب انسان دوستی و همدردی با مردم صلح دوست است . در این داستان کینه ، انتقام ، دروغ ، تقیه ، ظلم و نادرستی به سرحد امکان منفور و بر عکس انسان دوستی و دلسوزی مخصوصا گذشت پسندیده شناخت شده است .
نگاهی به داستان :
پینوکیو یک پسر بچه است . مثل همه بچه های بازیگوش ،سر به هوا ، بی خیال، شاد و پرجوم و جوش . به نصیحتها گوش می دهند ، اما زود از یادشان می رود . سوسک سخن گو همان بزرگتر ها هستند ، کسانی که این دوره را پشت سر گذاشته اند . حقیقتی را که او اسرار داشت تا به پینوکیو بگوید و میگوید : ( این حرفی را که من میخواهم بزنم به گوش بچه های که حرف پدر ومادرشان را نمی شنفند واز خانه خودشان فرار می کنند خیلی خوشایند نیست . اما این جور بچه ها هیچ وقت روی خوشی را نمی بینند و دیر یا زود از کرده خودشان پشیمان خواهند شد .) پینوکیو هم گوشش بدهکار این حرفها نیست ، می گذرد وطی ماجراهای اعتراف میکند ، بارها وبارها که پشیمان شده . آنچه داستان پهلوان کچلها به بچه های پر نشط تذکر می دهد پشیمان شدن از عمل اشتباه باعث پوشاندن آن اشتباه و یا رفعش نمی شود اما یاد میدهد تا تلاش کنند اشتباه خود را دوباره تکرار نکنند وگذشت کنند و ببخشند .
به یاد مسافر
حرف دیگران:
شعر یک قدرت است ، یک قدرت حسی و ادراکی که توسط ان معانی وصور گوناگون در بروز خود قوت پیدا می کند.
نیما یوشیج
به مناسبت سالگرد مردی که پی آواز حقیقت رفت.
من او را زمانی شناختم که درک درستی از معانی کلمات نداشتم .ان چیزی که مرا بسویش کشاند احساس بود و صادقانه بگوبم خیلی سخت به شعرهایش علاقه مند شودم، حسی بود که می توانستم درکش کنم حتی ناقص .(و هنوز قدم گیج انشعاب بهار است / وبوی چیدن از دست باد می اید / وحس لامسه پشت غبار حالت نارنج / به حال بیهوشی است . )احساسی که همه ما وقتی شعری از می خوانیم در ما بیدار می شود جان می گیرد و همه وجودمان را به خلسه می برد .
دلم گرفته ،
دلم عجیب گرفته است
و هیچ چیز ،
نه این دقایق خوشبو ، که روی شاخه نارنج می شود
خاموش،
نه این صداقت حرفی ، که در سکوت میان دو برگ این
گل شب بوست ،
نه هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف
نمی رهاند.
(( مسافر ))
در سیر قد کشیدنمان در این دنیای پر هیاهو در دوره ای خاص، علاقه مان به تعصب تند و بی برهان تبدیل می شود من هم این طور بودم . تا روزی یک دوست که امیدورام آسمان وجودش همیشه آبی و شفاف باشد به من کمک کرد تا شاعری را که شعر هایش را دوست دارم ،بشناسم .تعصب خشک جایش را به درک احساس شاعری که پیشه اش نقاشی است و تمام تلاشش را کرد تا دل تنهایی ما را تازه کند با خیال تیره و اما امیدوار. *روحش شاد *
این ماه قصد داریم کمی از انچه درباره سپهری خواندیم را در این جا بنویسیم. منتظر باشید.
چند
چند
اینجاست ، آیید ، پنجره بکشاید ، ای من ودگر من ها :
صد پرتو من در آب
مهتاب ، تابنده نگر ، بر لرزش برگ ، اندیشه من ، جاده
مرگ.
انجا نیلوفرهاست ، به بهشت ، به خدا درهاست .
در اینجا ایوان ، خاموشی هوش ، پرواز روان .
در باغ زمان تنها نشدیم. ای سنگ ونگاه ، ای وهم و
درخت ، آیا نشدیم ؟
من ((صخره ـ من ))ام ، تو ((شاخه ـ تو))یی .
این بام گلی ، آری ، این بام گلی ، خاک است و من و پندار .
وچه بود این لکه رنگ ، این دود سبک؟ پروانه گذشت؟
افسانه دمید ؟
نی ! این لکه رنگ ، این دود سبک ، پروانه نبود ، من بودم
و تو . افسانه نبود ،
ما بود و شما.
سهراب سپهری -شرق اندوه