امنیت اجتماعی (ماده ۶۱۹قانون تعزیرات)

برای اکثر ما به عنوان زن پیشامده که فرد یا افرادی برایمان مزاحمت ایجاد کنند و به مقام وشخصیت ما به عنوان یک شهروند جامع آسیب می رسانند . حقی که اکثر ما شاید اطلاعی ازآن نداریم و استفاده نمی کنیم حقیست که ماده 619 قانون تعزیرات به ما داد است.
متن ماده 619 قانون تعزیرات این است:

((هرکس در اماکن عمومی یا معابر معترض یا مزاحم اطفال یا زنان شود یا با الفاظ وحرکات مخالف شئون وحیثیت به آنان توهین نماید به حبس از دو تا شش ماه وتا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شود.))


منظور از اماکن به مکانهای اتلاق می شود که رفت وآمد همه افراد در ان به صورتی آزاد انجام بگیرد . معابر هم اعم از کوچه ها خیابانها گذرگاها ومیادین هست . مکانهای هم هست مثل کتابخانه ها بیمارستانها وهتلهاو...که در آن رفت وآمد در ساعات مشخصی از شبان روز صورت می گیرد.
حالا چرا زنان در کنارکودکان قرار گرفته اند؟! حتما قانون گذار دلیل منطقی در این بار دارد که چرا زنان  را  درکناراطفال قرار داد است. شاید به دلیل  عدم ناتوانی در حفظ امنیت ؟! آن چیز که مایه تاسف است . که ما را در کنار افراد ناتوان قرار می دهند واین گواهست بر عدم وجود امنیت یک زن در جامع که حق مسلمش او امنیت اجتماعی است تا با خیالی آسود به عنوان یک فردی  توانا در فعالیتهای اقتصادی وفرهنگی وهنری شرکت کند. چرا دور برویم با خیالی آسود در خیابان قدم بزند.
معترض فردیست که با بیان لفظ والفاظ مخالف با شئون را همراه با آزار فیزیکی مثل تنه زدن ویا هرگونه دست درازی کردن آنی انجام می دهد.
مزاحم فردیست که باگفتن لفظ والفاظ مخالف ادب وحرکات و صداها به آزار منجی علیه بدون تماس فیزیکی بپردازد.
توهین یعنی بزیر سوال بردن شخصیت فرد یعنی نسبت دادن عملی غیر واقعی به فرد ویاهمان افترا.آسیب رساندن به حیثیت وشخصیت یک فرد آزاد.
این حقی است که خیلی از ما به باور اشتباه حفظ آبرویمان از آن می گذریم به گفته غلط دیگران که( کرم از کنده است نه درخت) و باعث می شود مجرمان که به مجازات نرسیدن به رفتار واعمال نادرست خود ادامه دهند وگستاخ تر از دیروزشان شوند.
با  امید داشتن امنیت اجتماعی.

 
 

سلام بر نیلوفر آشنایی

نوشتن درباره او برای من بسیار دشوار است. بنوشته سیروس طاهباز :

هوشنک ایرانی شاعر نقاش مترجم عارفی گوشه گیر و متفکری تک رو بی نیاز نوآور ستیهنده اما مهربان و خاموش بود.

صمیمانه سعی می کنم شعر هایش را احساس کنم و هدفش برای من قابل ستایش است.

گذری بر روزگارش:

در سال 1304 در همدان به دنیا آمد.در 23 سالگی ناله های از زندان ریدینگ (اسکار وایلدا) را ترجمه کرد شاهکاریست در نوع خود بی نظیر(البته ترجمه های دیگر او). شروع کارش با خروس جنگی (خروس جنگی های بی مانند)دوره اول مجله خروس جنگی در سال های (1329- 1328 )در پنچ شماره بود.که البته انتخاب نام به پیشنهاد غلامحسین غریب وبا همکاری جلیل ضیاءپور (نقاش - طراح خروس جنگی ) حسین شیروانی (نمایشنامه نویس) و منوچهر شیبانی (شاعر). همکاری ایرانی با مجله خروس جنگی به دوره دوم مربوط می شود (سال1330). بدون حضور ضیاءپور و شیبانی این بار بجای انها هوشنگ ایرانی آمده بود.در بهمن ماه 1329 اولین شعر ایرانی چاپ می شود:

پنجه ای از- خشم- ابی خرد گردد

در درونش

هستی طوفان شود همچون غباری

زیر چنگ دره ها پیچان

و........

در صفحه پشت جلد شماره جدید آن یک بیانه آمده بود ، به امضای اعضاء انجمن خروس جنگی :غریب ،شیروانی و ایرانی . تحت عنوان سلاخ بلبل ،که شامل 13 بند بود تمامی در راستای پیشرفت هنر نو در ایران ما.روزگار پر کار ایرانی تا سال 1335 ادامه می یابد و بعد ان ،او سکوت می کند .هوشنگ ایرانی در سال 1352 در کویت بر اثر سرطان حنجره به سکوت ابدی می رود.

نگاه ایرانی به حس هنرمندانه(شاعرانه):

ایرانی به زیبای اصیل ایمان داشت .او می گوید:زیبایی لذتی ست ناپایدار و لغزنده که از رویدادهای درونی و به میانداری آرزو و خواسته ها بوجود می آید ،برای یافتن نهاد زیبایی و شناخت انگیزه لذت بخش(گاه لذت بخش نیست) هنرمند به تکاپو می آفتد به این سبب کار دشوار می شود تا بتواند این اصل را از میان بی جانان اصیل باز شناسد .شامل تمام جوش و جنبش آفرینش و کشف هنرمند می شود .آنجاست که هنرمند به بشر و بشریت نزدیک می شود، این نزدیکی تنها به سوی رویه واقعی بشر می نگرد. این جهش تنها پدیده اصیل هنرمند زمان می تواند باشد . در این راستا فرم شکل می گیرد (فرم از رویدادهای اصیل درونی سرچشمه می گیرد.) این فرم ها در بردارنده رویدادهای درون و بدون ریا ست و سعی در نگهداری جنبش و جانداری احساس ها خود زیبایی است.سرچشمه زیست آن زایش رویدادهای درون آغاز و با مرگش پایان می پذیرد.اصالت زیبایی بر نو بودن آن است. هر زیبایی که زنده است اصالت آنی دارد و با ناپدید رویداد ی که جایگاه خود نمایی اوست از میان می رود. جویندگان زیبایی در کاوش بی خودآگانه (بندرت خودآگانه است) از روش های حاکم می گریزند و می کوشند حس درونی خود را در نموداری که آن را زنده نمایش دهند بگنجانند. هر گاه هنرمند توانست به درون خویش نزدیک شود ، زیبایی نو تری می یابد و این حس اصالت بیشتر دارد و هرگاه توانست این حس را به نمایش زنده در آورد می تواند هنرمند زمان باشد ، زیرا زاده روز و در خور نام هنرمند است.

 

در آخر:

من به خیلی ها مدیونم یکی از آنها سیروس طاهباز است.اگر کوشش او در تهیه و چاپ کتاب خروس جنگی بی مانند نبود، من هرگز به راز افکار ایرانی پی نمی بردم.* روحشان شاد*

زحمتکشان

 



در نخستین هفته اسفند ماه سال ۸۴ رقم ۱۵۰،۰۰۰ تومان به عنوان حداقل حقوق کارگران از طرف دبیر کل خانه کارگری اعلام شد، یعنی هیچ .غم انگیز  است افراد زحمت کشی که با تمام نیروی جسمی خود برای آبادانی ایران تلاش می کنند مستحق بیشتر ازاین هستند .                                                                   سالهای زیادی است که شاهد فقیر تر شدن کارگران هستیم .آمارها :یکی از کارگران ((قلعه زری)) بیرجند دست به خود سوزی زد،بخاطر ۵۰،۰۰۰ تومان شاید این رقم برای خیلی از افراد پولی نباشد اما.......... . این افراد برای ماه های متعددی حقوق در یافت نمی کنند وقتی بعد از سی سال سابقه کاری ،هیچ تامین مالی برای زندگی وجود نداشته باشد ، وقتی حتی نسبت به سلامت کارگران بی اهمیتی می شود و حتی روز به روز  از طول مدت عقد قراردادها کاسته می شود ، این یعنی عدم امنیت شغلی ،یعنی استرس در محیط کار و یعنی ندادن حق واقعی فرد

                                            به امید سلامتی همه کارگران


   



یادم هست زیر درخت های کیوی بر روی علفهای تازه نشته بودیم و تن مان را به پشه های نالان بخشیده بودیم . تو به من گفتی :سخت نگیر ، اسمان اگه ابرهای  تیره رو سخت بگیره که دیگه آبی نمی شه .من نالان گفتم :احساس می کنم ابرهای سیاه آسمون وجودم رو سخت گرفتن .تو شانه بالا انداختی و به آسمان اشاره کردی و گفتی :به باد بسپارشون.

                                                                   (  فروز )



صرف و نحو زندگی

                                                             

 

                                                                           صرف و نحو زندگی

جمله های ساده نسیم و آب و جویبار                                                                                   فعل لازم نفس کشیدن گیاه                                                                                                اسم جامد ستاره، سنگ                                                                                                   اشتیاق برگ از درخت                                                                                                         وآنچه زین قبل سوال هاست:

در بر ادیب دهر و مکتب حقایقش                                                                                         بیش و کم شنیده ایم و خوانده ایم                                                                                        نکته های آشناست .

لیک هیچ کس به ما نگفت                                                                                                  مرجع ضمیر زندگی کجاست؟

                                                         شفیعی کدکنی

آدمک چوبی

 

 

  حرف دیگران :

                 چوبی که پینوکیو از آن تراشیده شده بشریت نام دارد.

                                                                            ( کروچه)

 

       پینوکیویک داستان معروف ایتالیایست. نوشته شده توسط کارلو کولودی است. که به نوشته مترجم داستان صادق چوبک : نویسنده خودش از آن بچه های شیطان روزگار بوده و در دبستان شاگردان و آموزگار را به تنگ آورده ، ومحیط دبستان را پر آشوب و ولوله ساخته ....  .                    نام حقیقی نویسنده کارلو لورنزنی است. اولین بار داستان به صورت قسمتی برای روزنامهء بچه ها نوشده میشود و مورد توجه بچه ها قرار گرفت و بعد از مدتی در جهان معروف شود. متن این کتاب از قصه های خیمه شب بازی ایتالیاست و به خاطر محتوای تربیتی اش به عنوان کتاب درسی در سال  ۱۸۸۱در مدارس مورد تدریس قرار گرفت. در هر بخش از داستان پندی تربیتی و آموزنده به صورت ساده و روان به کودکان آموزش داد می شود. پینوکیو به تمام زبان های جهان وحتی به لهجهء محلی اسکاتلندی و ایرلندی ترجمه شده و والت دیسنی هم از روی آن فیلم ساخت است. وهنوز باگذشت ۱۲۵ سال از به وجود امدن شخصیت پینوکیو  ، هنوز هم کودکان امروز آن را میشناسند.

  صادق چوبک درباره پینوکیو می نویسد :  ( پینوکیو یک کتاب درسی اخلاقی است ، اما نه آن گونه کتابهای خشک اخلاقی که می گوید بچه باید جلوی بزرگترها سربه زیر و خاموش باشد و اظهار حیات نکند و سر سفره حرف نزند و نخندد.  چاشنی این کتاب انسان دوستی و همدردی با مردم صلح دوست است . در این داستان کینه ، انتقام ، دروغ ، تقیه ، ظلم و نادرستی به سرحد امکان منفور و بر عکس انسان دوستی و دلسوزی مخصوصا گذشت پسندیده شناخت شده است .                 

   نگاهی به داستان :

پینوکیو یک پسر بچه است . مثل همه بچه های بازیگوش ،سر به هوا ، بی خیال، شاد و پرجوم و جوش . به نصیحتها گوش می دهند ، اما زود از یادشان می رود . سوسک سخن گو همان بزرگتر ها هستند ، کسانی که این دوره را پشت سر گذاشته اند . حقیقتی را که او اسرار داشت تا به پینوکیو بگوید و میگوید : ( این حرفی را که من میخواهم بزنم به گوش بچه های که حرف پدر ومادرشان را نمی شنفند واز خانه خودشان فرار می کنند خیلی خوشایند نیست . اما این جور بچه ها هیچ وقت روی خوشی را نمی بینند و دیر یا زود از کرده خودشان پشیمان خواهند شد .) پینوکیو هم گوشش بدهکار این حرفها نیست ، می گذرد وطی ماجراهای اعتراف میکند ، بارها وبارها که پشیمان شده . آنچه داستان پهلوان کچلها به بچه های پر نشط تذکر می دهد پشیمان شدن از عمل اشتباه باعث پوشاندن آن اشتباه و یا رفعش نمی شود اما یاد میدهد تا تلاش کنند اشتباه خود را دوباره تکرار نکنند وگذشت کنند و ببخشند .