چند
چند
اینجاست ، آیید ، پنجره بکشاید ، ای من ودگر من ها :
صد پرتو من در آب
مهتاب ، تابنده نگر ، بر لرزش برگ ، اندیشه من ، جاده
مرگ.
انجا نیلوفرهاست ، به بهشت ، به خدا درهاست .
در اینجا ایوان ، خاموشی هوش ، پرواز روان .
در باغ زمان تنها نشدیم. ای سنگ ونگاه ، ای وهم و
درخت ، آیا نشدیم ؟
من ((صخره ـ من ))ام ، تو ((شاخه ـ تو))یی .
این بام گلی ، آری ، این بام گلی ، خاک است و من و پندار .
وچه بود این لکه رنگ ، این دود سبک؟ پروانه گذشت؟
افسانه دمید ؟
نی ! این لکه رنگ ، این دود سبک ، پروانه نبود ، من بودم
و تو . افسانه نبود ،
ما بود و شما.
سهراب سپهری -شرق اندوه
شعر
روی جاده نمناک
مرثیه ای برای صادق هدایت
اگر چه حالیا دیریست کان بی کاروان کولی
از این دست غبار آلود کوچیده ست،
وطرف دامن از این خاک دامنگیر برچیده ست :
هنوز از خویش پرسم گاه
آه
چه می دیده ست آن غمناک روی جاده نمناک؟
.................
....................
*******
هزاران سایه جنبد باغ را،
چون باد برخیزد
گهی چونان گهی چونین،
که می داند چه می دیده ست آن غمگین ؟
دگر دیریست کز این منزل ناپاک کوچیده ست.
وطرف دامن از این خاک برچیده ست
ولی من نیک می دانم،
چو نقش روز روشن برجبین غیب می خوانم،
که او هرنقش می بسته ست، یا هر جلوه می دیده ست،
نمی دیده ست چون خود پاک روی جاده نمناک.
مهدی اخوان ثالث
شعریست کامل و گویا درباره آثار و اندیشه های زنده یاد هدایت.