خانه ام ابری است
یکسره روی زمین ابری است با آن .
از فراز گردنه ، خرد و خراب و مست
باد می پیچد .
یکسره دنیا خراب از اوست.
وحواس من .
آی نی زن ، که تو را آوای نی برده است دور از ره کجایی؟
خانه ام ابری ست اما
ابر بارانش گرفته است.
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم ،
من به روی آفتابم
می برم در ساحت دریا نظاره.
و همه دنیا خراب خرد از باد است،
و به ره ، نی زن که دایم می نوازد نی، در این دنیای ابر اندود
راه خود را دارد اندر پیش.
نیما یوشیج-1331
سلام
یعنی هیچکدوم از شما دوتا کرجی نیستین.آخه چرا.
صلام.!
خونه ی دل من هم ابریست...ولی داره یواش یواش طوفانی میشه...
شعر بسیار زیبایی بود...
بابای
سلام
درباره احمد محمود ... اطلاعات خوبی بود
یه چیزایی ازش تو ذهن دارم .. نمی دونم درست یا اشتباه .. یا شاید با یه نویسنده دیگه اشتباه گرفتم
روزنامه نگار نبود ...؟
و یه سوال
سایتی رو سراغ ندارید که بشه داستان های اونو اونجا پیداکرد؟
سلام
تلاش می کنیم تا سایتی رو که نوشته های محمود توش باز نویسی شده باشه رو براتون پیدا کنیم.شاد باشید.