برای اکثر ما به عنوان زن پیشامده که فرد یا افرادی برایمان مزاحمت ایجاد کنند و به مقام وشخصیت ما به عنوان یک شهروند جامع آسیب می رسانند . حقی که اکثر ما شاید اطلاعی ازآن نداریم و استفاده نمی کنیم حقیست که ماده 619 قانون تعزیرات به ما داد است.
متن ماده 619 قانون تعزیرات این است:

((هرکس در اماکن عمومی یا معابر معترض یا مزاحم اطفال یا زنان شود یا با الفاظ وحرکات مخالف شئون وحیثیت به آنان توهین نماید به حبس از دو تا شش ماه وتا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شود.))

منظور از اماکن به مکانهای اتلاق می شود که رفت وآمد همه افراد در ان به صورتی آزاد انجام بگیرد . معابر هم اعم از کوچه ها خیابانها گذرگاها ومیادین هست . مکانهای هم هست مثل کتابخانه ها بیمارستانها وهتلهاو...که در آن رفت وآمد در ساعات مشخصی از شبان روز صورت می گیرد.
حالا چرا زنان در کنارکودکان قرار گرفته اند؟! حتما قانون گذار دلیل منطقی در این بار دارد که چرا زنان  را  درکناراطفال قرار داد است. شاید به دلیل  عدم ناتوانی در حفظ امنیت ؟! آن چیز که مایه تاسف است . که ما را در کنار افراد ناتوان قرار می دهند واین گواهست بر عدم وجود امنیت یک زن در جامع که حق مسلمش او امنیت اجتماعی است تا با خیالی آسود به عنوان یک فردی  توانا در فعالیتهای اقتصادی وفرهنگی وهنری شرکت کند. چرا دور برویم با خیالی آسود در خیابان قدم بزند.
معترض فردیست که با بیان لفظ والفاظ مخالف با شئون را همراه با آزار فیزیکی مثل تنه زدن ویا هرگونه دست درازی کردن آنی انجام می دهد.
مزاحم فردیست که باگفتن لفظ والفاظ مخالف ادب وحرکات و صداها به آزار منجی علیه بدون تماس فیزیکی بپردازد.
توهین یعنی بزیر سوال بردن شخصیت فرد یعنی نسبت دادن عملی غیر واقعی به فرد ویاهمان افترا.آسیب رساندن به حیثیت وشخصیت یک فرد آزاد.
این حقی است که خیلی از ما به باور اشتباه حفظ آبرویمان از آن می گذریم به گفته غلط دیگران که( کرم از کنده است نه درخت) و باعث می شود مجرمان که به مجازات نرسیدن به رفتار واعمال نادرست خود ادامه دهند وگستاخ تر از دیروزشان شوند.
با  امید داشتن امنیت اجتماعی.