بی حنجره،
صدای خموشت،
رساتر است!
بی پنجره،
فضای زمین،
خوش نما تر است!
فریاد بی صدای تو از هر صدا
با گوشهای بسته ی من ، آشنا تر است!
مکث تو از تمام صدا ها صدا تر است!
سنگین نشسته برف
بر بام
اما درون خانه
از آسمان و باغ خدا دلگشا تر است
از خنده ی ستاره و گل، با صفاتر است!
با تارهای صوتی
با نگ تو ، نارسا بود
اینک صدای تو در باد
از گیسوان دلبر جانان، رها تر است!
تهران (دفتر شعر ایستگاه بین راه)