بی چکمه و بی کلاه

درباره من

این وبلاگ توسط ما تنظیم می شود یعنی باهم:فروزان-فروغ چکمه بی کلاه ما هیچ ندارد و در فکر کسب هیچ نیست...با هم ، دوتا دوقلو همسان هست .فقط می گیم: کاش این مردم دانه دلشان پیدا بود. چرا بی چکمه بی کلاه؟ بی چکمه بی کلاه ،هیچ ندارد ،هیچ نمی خواهد مثال مردهی (خالی از نمادهای دنیوی) و ادای هیچ . بی چکمه و بی کلاه ایم یعنی انتظار هیچ نداریم و هیچ ..سرمان بی کلاهست ،نه کلاه بر سر دیگران می گذاریم نه بر می داریم . سرمان لختست اشنا با باران ،آفتاب و باد ...بی چکمه (شاید دور از ان روزهای بی کینه ، چکمه های پلاستیکی و اب چالهای ...)هیچ به پا نداریم پس ریگی در کفشهایمان نیست ،اشناست پایمان با زمین، با شنهای داغ ساحل،با تیغهای میان راه....بی چکمه ایم و بی کلاه و فقط می خواهیم یاد بگیریم ،احساس کنیم و در پس هیچ چیز وهیچ کس خود را مخفی نکنیم .قصدمان همان هست که فقط بنویسیم و منتظریم تا دوستان به آنچه می دانیم (هر چند کم وناقص ) بی افزایند تا زنده باشیم برای بهتر بودن. به احترام شمس لنگرودی بخاطر شعری که ما را در انتخاب نام وبلاگمان یاری کرد با هم می خوانیم: او را می آورند بی چکمه وبی کلاه. بارانی سرد پائیزی چاک چاک و مردمی خمیده که در باران پیر می شوند. کودکی اش بر صخرهء شفافی ایستاده نگاهش می کند کوچه ها وخیابان ها به شگفتی در یکدیگر می نگرند و نامش را در خاطر ندارد پیچیده در رطوبت اشک ها دکان هائی خواب آلود ونانوائی هائی که دهانی را برای همیشه فراموش کرده اند. بازش می آورند پیکره ئی که خاطره هایش را از یاد برده است. امیدهای از دست رفته، در سنگ رودخانه پناهی می جویند و زمین شخم زده در باران آه می کشد. ادامه...

آمار : 280927 بازدید Powered by Blogsky

کنار هر چه دلش خوا ست

نامت

در من افتاده است

یا آمده بی هوا

تا بنشیند کنار هر چه دلش خواست

کنار هر چه دلش خواست

گاهی می نشیند سنگی

گاهی واژه ای که می گوید از رنگی دور

نامت

در من افتاده است

- دشمنی نا پیدا -

نه می توانمش دید که برانمش از خانه

نه نمی توانمش دید

که بی خیالش پا بگذارم

برفرش یا آستانه

همین طور بی هوا آمده است

تا بنشیند کنار هر چه دلش خواست

و ننشیند کنار هر چه دلم خواست

- مثل دلم -

{ ((کنار هر چه دلم خواست )) گنجشکی است

که می نشیند بر سنگی ، و نمی داند که برادری دارد - سنگ -

در چرم تیر کمان کودک دیوانه }

همین طور بی هوا

افتاده نامت در من

نه آن قطرهء افسانه است

که دهان گشوده بر آبها در انتظارش بوده باشم

نه شندانهء گمراه

که فرو گیرمش به سنگدان و خون جگر عق زنم بر او

و بپرورمش از جنس دلم

****

دشمن افتاده است نامت در من

طنینی چرخان در تاریکی هام

که صدا می کند از گوشه ای نبضانهایم را

و هی که می شوم به آن سو صدایش

از گوشهء دیگر

بر می آورد سر

تا سر بدواند هر سو تپیدن هایم را

****

تا بنشیند کنار هر چه دلش خواست

نامت افتاده در جانم

- دزدی یا دوستی

سنگی یا رنگی یا طنینی چرخان

یا نطفهء آفتاب در سحابی سرگردن

نمی دانم

چه بگویم ، چه گونه بگویم اما

که من هلاک همین غریبه سر به هوا ، همین نا خوانده مهمانم ؟

آذر70 ، بوشهر _ مجموعه زیبا تر از شکل قدیم

* منوچهر آتشی*

با هم یکشنبه 21 خرداد‌ماه سال 1385 ساعت 12:28 ق.ظ

نظرات 2 + ارسال نظر

فرشته دوشنبه 22 خرداد‌ماه سال 1385 ساعت 12:58 ب.ظ

سلام ، خسته نباشید
گریخته بودم ، توخواندی ، ترسیده بودم ، برخوان تونشاندی ابتدا می ترسیدم که مرا بگیری به بلای خویش ، اکنون می ترسم که مرا بفریبی به عطای خویش . در پناه حق برای همه سلام برسانید .