نوشتن درباره او برای من بسیار دشوار است. بنوشته سیروس طاهباز :
هوشنک ایرانی شاعر نقاش مترجم عارفی گوشه گیر و متفکری تک رو بی نیاز نوآور ستیهنده اما مهربان و خاموش بود.
صمیمانه سعی می کنم شعر هایش را احساس کنم و هدفش برای من قابل ستایش است.
گذری بر روزگارش:
در سال 1304 در همدان به دنیا آمد.در 23 سالگی ناله های از زندان ریدینگ (اسکار وایلدا) را ترجمه کرد شاهکاریست در نوع خود بی نظیر(البته ترجمه های دیگر او). شروع کارش با خروس جنگی (خروس جنگی های بی مانند)دوره اول مجله خروس جنگی در سال های (1329- 1328 )در پنچ شماره بود.که البته انتخاب نام به پیشنهاد غلامحسین غریب وبا همکاری جلیل ضیاءپور (نقاش - طراح خروس جنگی ) حسین شیروانی (نمایشنامه نویس) و منوچهر شیبانی (شاعر). همکاری ایرانی با مجله خروس جنگی به دوره دوم مربوط می شود (سال1330). بدون حضور ضیاءپور و شیبانی این بار بجای انها هوشنگ ایرانی آمده بود.در بهمن ماه 1329 اولین شعر ایرانی چاپ می شود:
پنجه ای از- خشم- ابی خرد گردد
در درونش
هستی طوفان شود همچون غباری
زیر چنگ دره ها پیچان
و........
در صفحه پشت جلد شماره جدید آن یک بیانه آمده بود ، به امضای اعضاء انجمن خروس جنگی :غریب ،شیروانی و ایرانی . تحت عنوان سلاخ بلبل ،که شامل 13 بند بود تمامی در راستای پیشرفت هنر نو در ایران ما.روزگار پر کار ایرانی تا سال 1335 ادامه می یابد و بعد ان ،او سکوت می کند .هوشنگ ایرانی در سال 1352 در کویت بر اثر سرطان حنجره به سکوت ابدی می رود.
نگاه ایرانی به حس هنرمندانه(شاعرانه):
ایرانی به زیبای اصیل ایمان داشت .او می گوید:زیبایی لذتی ست ناپایدار و لغزنده که از رویدادهای درونی و به میانداری آرزو و خواسته ها بوجود می آید ،برای یافتن نهاد زیبایی و شناخت انگیزه لذت بخش(گاه لذت بخش نیست) هنرمند به تکاپو می آفتد به این سبب کار دشوار می شود تا بتواند این اصل را از میان بی جانان اصیل باز شناسد .شامل تمام جوش و جنبش آفرینش و کشف هنرمند می شود .آنجاست که هنرمند به بشر و بشریت نزدیک می شود، این نزدیکی تنها به سوی رویه واقعی بشر می نگرد. این جهش تنها پدیده اصیل هنرمند زمان می تواند باشد . در این راستا فرم شکل می گیرد (فرم از رویدادهای اصیل درونی سرچشمه می گیرد.) این فرم ها در بردارنده رویدادهای درون و بدون ریا ست و سعی در نگهداری جنبش و جانداری احساس ها خود زیبایی است.سرچشمه زیست آن زایش رویدادهای درون آغاز و با مرگش پایان می پذیرد.اصالت زیبایی بر نو بودن آن است. هر زیبایی که زنده است اصالت آنی دارد و با ناپدید رویداد ی که جایگاه خود نمایی اوست از میان می رود. جویندگان زیبایی در کاوش بی خودآگانه (بندرت خودآگانه است) از روش های حاکم می گریزند و می کوشند حس درونی خود را در نموداری که آن را زنده نمایش دهند بگنجانند. هر گاه هنرمند توانست به درون خویش نزدیک شود ، زیبایی نو تری می یابد و این حس اصالت بیشتر دارد و هرگاه توانست این حس را به نمایش زنده در آورد می تواند هنرمند زمان باشد ، زیرا زاده روز و در خور نام هنرمند است.
در آخر:
من به خیلی ها مدیونم یکی از آنها سیروس طاهباز است.اگر کوشش او در تهیه و چاپ کتاب خروس جنگی بی مانند نبود، من هرگز به راز افکار ایرانی پی نمی بردم.* روحشان شاد*
salam
merci . omeadvaram ki faaltar az hameshe dar jadeye etelaat bashead
سلام خسته نباشید در پناه حق
خیلی خوب است که کسانی مثل شما به نویسندگان وشاعرانی که شاید فراموش شدان توجه واهمیت خاص میدهند.
باتشکر